Her canlı gibi insan yaşamının da çeşitli aşamaları vardır. Her insan doğar, büyür, yaşar ve sonunda
ölüm adı verilen acı gerçekle karşılaşır. Ölüm zor da olsa hepimizin kabullendiği kaçınılmaz bir
hakikattir. Ancak, kimin nerde, ne zaman, ne şekilde hayata gözlerini yumacağını kimse bilemez.
Şairin dediği gibi;
''Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında.''
''Nerede olursanız olun, sağlam ve tahkim edilmiş kaleler içinde bulunsanız bile, ölüm size
ulaşacaktır.'' (Nisa,78) buyuruyor Yüce Rabbimiz.
Her cenaze merasimi ölüm denen gerçeği bir kez daha hatırlatıyor biz insanlara…Akıl eden,
düşünen insanların zihnine çakıyor adeta…Şu görünür alemde misafir olduğumuzu söylüyor bize…
Victor Hugo'nun dediği gibi; ''Bir başka alemin bekleme odasıdır, bu dünya!''
Ancak, inanan bir kimse için ölüm yok olup gitmek değil, yeniden bir diriliştir.
Akıl, irade ve sorumluluk sahibi bir varlık olarak insan bu dünyada yapıp ettiklerinden
sorgulanacaktır. Yaptığı İyilik ve kötülüklerinin karşılığını ödül veya ceza şeklinde eksiksiz görecektir.
''Kim zerre kadar iyilik yapmışsa onu görür. Kim de zerre kadar kötülük yapmışsa onu
görür.''(Zilzal,7-8)
Bu dünyada ne ekmişse öteki dünyada onu biçecektir insan. Yani yaşadığımız hayat, öteki
dünyamızı şekillendiren davranışlar içerir.
''İmtihan dünyası'' dememizin sebebi de budur.
''Dünya ahiretin tarlasıdır.'' Hadisi de bunu ifade eder.
''O, Allah ki, hangimizin daha güzel işler yapacağını sınamak için ölümü ve hayatı yarattı.'' (Mülk,
2)
Akla, vicdana, Kur'an'a uygun, insanlığa yararlı Salih ameller/iyi işler yapmamız için…
Orada adaletin terazisi asla şaşmaz. Kim ne iyilik ve kötülük yapmışsa mutlaka karşılığını görür. Bu
da Allah ile kul arasında bir durumdur. Vefat eden kişi günahıyla sevabıyla yaradan'ıyla karşı
karşıyadır.
Onunla ilgili ileri geri konuşma yetkisi, hiçbir kula, hiçbir faniye ait değildir. Onu yargılama,
ceza verme veya onu affetme yetkisi sadece Allah'a aittir.
Kendimizi Allah yerine koyup, kimsenin inancını tartıya çıkaramayız. Dinin sahibi Allah'tır. Mutlak
adalet ve hüküm sahibi yalnızca O'dur. Vefat eden kişi zaten bu dünyada yaptıklarından
sorgulanacaktır. Bize söz söylemek düşmez. İnsanca yaşamayı öğrensek yeter.
Zaman zaman, vefat eden bazı siyasetçi, yazar, sanatçı ve tanınmış kişilerin ardından, sosyal
medya üzerinden lanet okuma, beddua, hakaret, küfür gibi kötü sözler edilmektedir. Hatta,
''geberdi'', ''nalları dikti'', ''ateşi bol olsun'', ''iyi bilmezdik'' gibi, bırakın bir Müslüman'a, bir insana
yakışmayan kötü, çirkin sözlere şahit oluyoruz.
Maalesef ölüm hadisesinde bile ne kadar ayrıştığımız ortaya çıkıyor. Herkes sevmediği karşı
mahalle cenazelerine saydırıyor.
Ölen kimsenin ardından hemen eline bir
''imanometre'' alıp, sırf kendisi gibi düşünmediği,
yaşamadığı için, kendi mahallesinden olmadığı için, Allah adına sorular sorup insanları yargılamak,
cehalet göstergesi ve insanlık zafiyetidir.
Halbuki, ölenin ardından çirkin sözler sarfeden kimse, bundan dolayı daha iyi Müslüman, daha çok
dindar olmaz. Ancak, kendisini öyle zannedebilir. Siyasi, ticari, nefsi dünyalık yararlar için kendini öyle
göstermeye çalışabilir. Oysa, iftira, hakaret, küfür, gıybet ettiğinden, yalan söylediğinden, kul hakkına
girdiğinden günah işlemiş olur.
Ölen kişiye de bu çirkin ithamların dile getirilmesinin hiçbir zararı olmaz. Ancak, ölenin geride
kalan ailesini, yakınlarını, sevenlerini üzer. Toplumsal ayrışmaya, çatışmaya ve huzursuzluğa neden
olur.
Allah Elçisi şöyle buyurmuştur:
''Sakın ölenlerin ardından ve hakkında kötü şeyler konuşmayınız. Çünkü ölen biri hakkında kötü şeyler
konuşmak diriyi rahatsız eder; yaşayanları üzer. Ölüye de konuşulan hiçbir şey ulaşmaz.''
Öyle ise;
'' Ölen ya hayırla anılacak, ya iyiliği konuşulacak, ya da ebediyyen susulacak. Allah'a ve ahirete imanı
olanın başka bir söylem ve eylem içinde olması mümkün değildir.''(Buhari, Edep)
Ölenin siyasi, ideolojik görüşünü beğenmiyorum diye, ezberlenmiş, peşin hüküm içeren klasik
cümlelerle –insanlar kendilerinin nasıl öleceğini, ahiretteki yerini bilmezken-bedduada bulunmak bir
mü'mine yakışmaz.
Adamın yüzüne karşı bir şey söyleyemeyip, ölmüş savunmasız insanların
arkasından, sosyal medyadan hakaretler, küfürler savurmak utanç verici bir harekettir.
Hele bunu bir de din adamı olarak tanınan kimseler yaparsa,
toplumsal çürümüşlüğümüzün,
vicdansızlığımızın derecesini gösterir. İnancımızda, kültürümüzde ölenin ardından konuşulmaz,
insanların hastalıklarıyla, ölümleriyle dalga geçilmez.
Kimse Allah'ın rahmetinden, adaletinden ümidini kesmesin!
Herkes mutlaka layık olduğu yeri bulacaktır.
Cennetin, cehennemin anahtarı fani kullarda değil, Yüce Yaratan'dadır.
Camilerin musalla taşlarında yatanların nasıl bir insan olduğunu Allah'tan başka kimse bilemez.
''Hüküm verme yetkisi yalnız Allah'a aittir''(Yusuf,40)
Behçet UYANIK 
