SEVGİ GÜNÜ OLSUN MU?

13.02.2025 00:00

Merhaba değerli okurlar!

14 Şubat ,1800 lü yıllardan günümüze kadar çok sayıda insan tarafından kutlanılan toplumsal bir olaydır. Sevgililer gününün kökeni Roma'ya dayanır. Roma İmparatoru Claudius ,ordusunun güçlenmesi için askerlere evlenmeyi yasaklar. Fakat Katolik Kilisesi Rahibi Valentin, sevgili olan çiftlere gizlice nikâh kıyar. Bu durum gizli tutulsa da imparatorun kulağına gider. Çok öfkelenen Claudius 14 Şubat günü kurallarına uymadığı ve ihânet ettiği gerekçesi ile Valentin'i idâm ettirir. Daha sonraki yıllarda aşkın ve sevginin sembolü hâline gelen Valentin için, bu gün bayram olarak ilân edilir. Başka rivayetler olsada ağır basan hikâye bu şekilde anlatılır.

Yâni aslında biz 14 Şubat'ı , aşk ve sevgi günü olarak değil de Valentin'i anma günü olarak kutluyoruz. Bizde ise 1980 li yıllarda , özellikle büyük şehirlerde, çeşitli markaların ,medyanın desteği ile reklâmını yaptığı 14 Şubat gittikçe yaygınlaşarak bu güne gelmiştir. Özellikle çeşitli takılar, çiçekler ve çukulataların satışının tavan yaptığı, her kesimden insanların tüketim sarhoşu olduğu 14 Şubat bir kısım insanları mutlu ederken, bir kısmını da hayâl kırıklığına uğratmaktadır.

Ne yazık ki, gelişmekte olan ülkelerde bunun gibi günlere çok önem verilmektedir. Maddi durumu iyi olanlar sevgilisine ya da eşlerine altın, pırlanta, elmas takılar alırken, ( çünki beklentiler yüksek oluyor.) maddi gücü olmayan alt kesim ise çiçekler, çukulata ve diğer hediyelerle gönül almaya çalışıyor. Hatta işi daha da abartı yapanlar, bir günlüğüne bile olsa yurt dışına gidip ,orada yediği yemeği ballandıra ballandıra sosyal medyadan servis ediyor.

Değerli okurlar !Herkesin düşüncesine saygılıyım. Sizler ne düşünürsünüz ? Nasıl düşünürsünüz bilemem. Ama bir güne sıkıştırılmış bu günler bana batının , zâten tüketim toplumu olan gelişmekteki ülkelerin ekonomisini sarsmak için ortaya attığı dışı yaldızlı ,içi iğneli fıçı olan, albenisi yüksek bir hediye kutusu gibi geliyor. Herkes için söylemiyorum ama 14 Şubat'ta "canım ,cicim" olanların bir gün sonra "tu kaka!" edildiğine çok şahit olanlarımız vardır.

Kısacası sevgi bir günlük değildir. Sevgi sadece eşe , sevgiliye duyulmaz. İnsanlar var olduğu günden beri hep sevme ve sevilme ihtiyacı duymuşlardır. Sevgi çeşitlidir. Fakat amaç aynıdır. Anne- babaya olan sevgi, evlâda olan sevgi, vatana olan sevgi , Allaha ve peygamberlere olan sevgi gibi. Sevgi, kalpleri birbirine bağlayan ,merhametin ve dayanışmanın olduğu bir duygudur. Sevgi "sen bana ben sana" olgusu değildir. Bencilliğin sıfır olduğu, karşılıksız insanî bir duygudur.
Sevgiden yoksun insan sadece kendini sever , Allah sevgisini bile hissedemez. Çünkü gerçek sevgi Allah sevgisidir ve o karşılıksız sevgidir bizi Allah'a ulaştıran.

Değerli okurlar! Kısaca; gelin bu günün adını "Sevgi Günü" koyalım. Sevgide sınır tanımayalım. Sevdiklerimize, bu gün çok özel olduklarını hissettirelim. Onlara merhamet dolu gözlerle bakalım. Onlarla vakit geçirelim. Onlara güzel sözler söyleyelim. İnanın etkili bir kaç cümle ,bir bakış , nazikçe bir dokunuş , yanağına kondurduğunuz bir bûse, altından, pırlantadan daha değerlidir. Şimdi sonuna kadar açın gönül kapılarınızı. İçinizde tutsak ettiğiniz sevgi tohumlarını salıverin sevdiklerinizin üzerine. Filizlenip rengârenk çiçek açsınlar. İnsanlar güzelleşsin, dünya güzelleşsin.

Mâdem ki "Sevgi Günü" dedik. O halde bir sevgi şiiri bırakalım buraya.

BENDE KALAN GÖZLERİ

Gözlerimin nûrusun bil ki özeldir yerin
Rûhumu sarhoş eder bende dalan gözlerin
Kaybolurum âniden öyle derinsin derin
Sanki yeşil bir deniz benle dolan gözlerin

Duygularım gölgesiz gel de zaman bitmesin
Sende olan izlerim çizgilerim yitmesin
Düşleri efsunladım sakla sırrı gitmesin
Falcıyı kıskandırır aşkı bilen gözlerin

Başka bir âlemdeyim senle bahâr güzlerim
Ok gibi kirpiklerin örtme inan özlerim
Sakladığım yerdesin sonsuza dek gizlerim
Nârıma pervânedir bende kalan gözlerin

NECİBE ÇETİNKAYA

müfteilun / fâilun / müfteilun / fâilun

"Sevgi Günü" nüz kutlu olsun. Sizleri Allah için çok seviyorum.