Merhaba değerli okurlar!
Özlemle ve heyecanla beklediğimiz merhamet ayı, yardımlaşma ayı, rahmet ve mağfiret ayı ve yüce kitabımız Kur'anın indiği ay olan " On bir Ayın Sultanı" Ramazan ,hoş geldi sefa geldi.
Ramazan ayı ,tutulan oruç, iftar, sahur, teravih, cemaatle dolan camiler ve okunan mukabeleler ile bir kurtuluş ayıdır. Yüce Rabb'imiz bu ayda müminlere oruç tutmayı farz kılmıştır.
Cennet kapılarının açıldığı, Cehennem kapılarının kapandığı ve şeytanların zincirlere vurulduğu bu ay günahlardan arınma, tövbe ve istiğfar etme ayıdır.
Müminler için kutsal olan bu ayı layıkıyla idrak edebiliyor muyuz? Bu ayın ulvî ve uhrevî havasından yeterince nasipleniyor muyuz ? Bu soruların cevabını düşündüğümde hafızam beni eskilere, çocukluğumun ramazan günlerine götürüyor ve cevabım ne yazık ki koca bir "maalesef" oluyor. Eskiden ramazan gelmeden hem maddi hem manevi hazırlık yapılırdı. Evlerde, çarşı pazarlarda tatlı bir telaş yaşanırdı.İmece usulü yufkalar açılır,börekler yapılır,erişteler kesilirdi. Çarşı esnafı şimdiki gibi insafsız ve fırsatçı değildi. Fiyatlarında abartı değişiklik yapmazlardı.
İftar zamanı yaklaştığında sokakta ,çarşıda kimseler olmazdı. Herkes ezan okunmadan evine yetişmek için acele ederdi.
Ezanı beklemenin o doyumsuz lezzetini hâlâ hatırlıyorum. Şimdiki gibi rengârenk sofralar yoktu , ama huzurun verdiği mutlulukla annelerimizin yaptığı yemekler o kadar lezzetli olurdu ki , şimdilerde kurulan kuş sütünden başka her şeyin olduğu ramazan sofralarını aratmazdı. En büyük zevkimiz de gece sahura kalkmaktı. Oruç tutmasak bile annelerimiz kaldırırdı bizi. Şimdi düşünüyorum da çocuklarımızın maneviyattan uzaklaşmasının sorumlusu galiba bizleriz.
- Anne beni de sahura kaldır ,ben de oruç tutmak istiyorum.
- Olmaz yavrum okulun var. Anlatılan dersi anlamazsın. Sınavın var başarısız olursun. Daha küçüksün, büyüyünce tutarsın. Çok zayıfsın dayanamazsın...
Gibi bahanelerle çocuklarımızı gereksiz koruma altına almışız. Halbuki o manevi havayı solumalarına izin verseydik belki de durum çok farklı olabilirdi.
Sokağa çıktığımız zaman ramazanın o Ulvi görüntüsünden eser kalmadığını görüyoruz. Eskiden oruç tutmayanlar veya tutamayanlar ,saygıdan dolayı aleni yiyip içmezlerdi. Şimdilerde o saygı yok malesef.
İnşallah ramazanın manevi ikliminden yeterince nasipleniriz. Bu mübarek ayı Kur'an okumakla ,teravih namazlarını kılmakla ,ihtiyaç sahiplerine yardım etmekle ,tövbe ve istiğfarla geçirenlere ne mutlu. Çünkü yüce Rabb'imiz şöyle buyuruyor; "insanların yaptığı bütün ibadetler , iyi ve güzel işler kendisi içindir. Yalnız oruç hariç. Oruç benim içindir ve mükâfatını da ben vereceğim."
Değerli okurlar! Bu günlerde hem fert olarak, hem de müslümanlar olarak ruhumuzun manevi arınmaya çok ihtiyacı var. Ramazan ayı bunun için paha biçilmez bir fırsat. Bu vesileyle mübarek ramazanın hepimiz için hayırlara vesile olmasını yüce Allah'tan diliyorum.
Selam ve sevgilerimle.
RAHMET AYI GELİNCE
Mânâ yüklü bulutlar yağdırırlar bereket.
İmanlar tazelenir rahmet ayı gelince.
Melekler arştan iner gökte olur hareket.
Reyyânı Umar gönül kalpler huzur bulunca.
Kapanır bütün tamû açılır cennet Bâbı.
Sayılır ibadetten her oruçlunun hâbı.
Günahlar yanar erir ihlâsla geçer şebi.
Affını diler gönül muhabbeti bilince.
Rahmettir başlangıcı ortası da mağfiret.
Tutulan oruçlarsa günahlara kefaret.
Cennettir ayın sonu tutulmasın basiret.
Nefisler zincirlenir iblis şersiz kalınca.
Şol gönül dergâhının elmastan sarayıdır.
Elvan-ı ibadetin lezzeti mirayıdır.
En değerli gecenin baştacı girayıdır.
Âlemler sürûr dolar mümin ihya olunca.
NECİBE TAŞKIN ÇETİNKAYA
