Eskişehirden Haber: Gençlik: Kalbimizde Filizlenen Gelecek

Köyümüzün yeşilin her tonuna boyalı yamaçlarında ilkbahar geldi mi
papatyalarla bezeli tarlalarda oyun oynayan gençleri hatırlıyorum. Ellerinde
kitapları, gözlerinde umutla bakan o çocuklar...
Kimileri tıp fakültesine gitti, kimileri öğretmen kimisi avukat oldu. Kimi de
hayallerinin peşinden bir başka şehirde yaşamına devam etti. Her biri, bu
toprağın umudu, geleceğe açılan kapısıydı.
Aslında bana göre gençlik, yalnızca bir yaş aralığı değildir. Gençlik, aynı
zamanda bir inanç, bir azim, bir ruhtur. Bir milletin yüreğinde atan taze
heyecandır.
Türk gençliği ise bu ruhun en güçlü yansımasıdır.
Gençliği olmayan bir millet, kök salamamış bir ağaç gibidir. Ne göğe uzanabilir,
ne de meyve verebilir. Ama Türk milletinin toprağı bereketlidir. Bu bereket,
yüzlerce yıllık bir kültürden, gelenekten, inançtan beslenir. Ve işte bu nedenle
Türk gençliği, tarih boyunca omuzlarında sorumluluk taşımaktan kaçmamıştır.
Nasıl bir gençlik istiyoruz?
Bugün kimlik bunalımı yaşayan, uyuşturucu dünyasının demir dişleri arasında
öğütülmeye çalışılan bir gençlik varlığı önümüzde dursa da sizi bilmem ama ben
gelecekten ümitliyim.
Pırıl pırıl başarılı, vatansever Atatürk'ün izinde gençler yok değil.
Hiç unutmam. Yıllar önce Alaattin Parkında otururken, üniversite sınavına
hazırlanan bir genç delikanlıyla tanışmıştım. Kitaplarının arasında bir Atatürk
rozeti vardı. "Ben hem doktor olmak istiyorum hem de köyüme dönüp insanlara
hizmet etmek..." demişti.
O cümlede o gencin gönül dünyasında ve zihninde hem bilgiye susamışlık hem
de vatana bağlılık vardı.
İşte tam da böyle bizim gençler…
Milletine gönülden bağlı ama dünyaya da açık.
Bakınız dünyanın en genç profesörü unvanına sahip Oktay Sinanoğlu bu
gençlerden biridir.
Kendi kültürünü bilen ama başka kültürlere de saygılı.
Sorular sormaktan korkmayan, öğrenmekten yılmayan.
Tarihini bilen, geleceğini kurmaktan çekinmeyen…
Bir hatıra…
1980'li yılların henüz başı…Ortaokul öğrencisiydim. Dörtkonak köyünde
bulunan annemin yokluğunu Gümüşhane'de omuzlayan ablam Hamiyet, beni
elinden tutar gibi okula gönderirdi. Kalemimi, silgimi, defterimi yeri gelir kendi
kısıtlı imkânlarıyla alır, her sayfanın üzerine usulca bir not iliştirirdi: "İyi oku,
ileride bu vatana hizmet edeceksin"
Bir gün kıştı. Karaer Mahallesinin dik yokuşlu yolunda kara bata çıka yürürken,
yanı başımda aynı okuldan bir genç daha vardı: Adı Adem'di. Ayakkabısının
burnu yırtılmış, ama gözleri pırıl pırıldı. Elinde sadece bir kalem vardı.

Soğuktan titrerken birden şöyle dedi: "Ben öğretmen olacağım, köydeki bütün
çocuklar okusun diye." O gün anladım ki, ideal sahibi bir genç, yokluk içinde
bile umut üretebilir.
Adem şimdi öğretmen. O günden bugüne gözlerinde hiç sönmeyen o ışıkla
görevini yapıyor.
Onu ve onun gibi nice Türk gencini gördükçe içim umutla doluyor. Çünkü bu
ülkenin mayasında inanç, azim ve sevda var.
Atatürk'ün gençliğe inancı…
"Ey Türk gençliği!" diyerek başlayan o anlam yüklü hitabında Atatürk, gençliğe
bir ülkenin kaderini teslim etti. Çünkü O biliyordu ki, gençlik sadece bugünün
değil, geleceğin de taşıyıcısıdır.
Vicdanı hür, fikri hür bir gençlik, düşman çizmesiyle çiğnenmiş bir vatanı ayağa
kaldırabilir. Nitekim öyle de oldu.
Bugün de bize düşen görev, gençlerimize güvenmek ve onlara hak ettikleri
imkânı sunmaktır. Onlara sadece "oku" demek yetmez; düşünmelerine,
üretmelerine, hayal kurmalarına da alan açmak gerekir.
Çünkü gençliğin nefesi kesilirse, bir milletin soluğu da tükenir.
Eğitim sistemimizde, kültür politikalarımızda, şehir planlamamızda, hatta sosyal
medya düzenlemelerinde bile gençleri merkez alarak düşünmeliyiz. Çünkü onlar
yalnızca yarının yöneticileri değil, bugünün taşıyıcılarıdır. Ve her gencin içinde
saklı duran bir cevher vardır; doğru ellerde, doğru iklimde parlamayı
bekleyen…
Neticede…
Unutmayalım ki, gençliğe yapılan her yatırım, aslında milletimizin yarınlarına
dikilen sağlam temellerdir. Gençlerin gözlerindeki ışıltı, sadece umut değil, aynı
zamanda bizim istikbalimize düşen yansımadır. Bu yüzden onlara sadece nasihat
vermekle yetinmeyelim; dinleyelim, anlayalım, yol gösterelim. Sevgiyle
yaklaşalım, örnek olalım.
Ey Türk gençliği;
Kendine inan. Okumaktan, araştırmaktan, sorgulamaktan asla vazgeçme.
Ahlaklı, adaletli, çalışkan ol.
Tarihini bil, kültürüne sahip çık, ama çağın da ruhunu yakala.
Zorluklardan korkma, çünkü sen bu milletin umudu, bu toprağın filizlenen
çınarısın.
Senin cesaretin, bizim geleceğimizdir.
Yarınları daha aydınlık, daha özgür, daha adil bir Türkiye için:
Gençlerimize güvenelim.
Onları dinleyelim.
Ve her şeyden önce, onları yürekten sevelim.

Hüseyin TURHAN / diğer yazıları