GÜL ANNECİĞİM
Bir kış günü ben dünyaya gelince;
Ailemiz atmış dal, anneciğim.
Boğulmuşsun anlatılmaz sevince;
Açmış gül yüzünde gül, anneciğim.
Ben hasta olmuşum, gam sana çökmüş.
Uyku, kirpiğinde boynunu bükmüş.
Şafak, hicran yüklü yüzünde sökmüş.
Gözlerinden akmış sel, anneciğim.
Her müşkülde senden alıp yardımı,
Bakışınla eritmişim derdimi.
Sıcaklığın vücudumu sardı mı,
Olmuş yanaklarım al, anneciğim.
Yüzün, tebessümle benzermiş tana.
Hep seni görmüşüm dönsem ne yana.
Değişmezdim bir telini cihana!
Şayet bulunsaydı yol, anneciğim.
Senin hatıranı taşır her yanım.
Seninle geçiyor sensiz her ânım.
Yanarım yanarım çıkmaz dumanım;
Savrulur içimde kül, anneciğim.
Umutlarım yorgun, yüreğim darda.
Ruhumda fırtına kopar art arda.
Çiçekler açmıyor artık baharda,
Sensiz gönül dünyam çöl, anneciğim.
Hayallerim kararıyor gün be gün.
Gözyaşlarım katık olur her öğün.
Neyime bayramlar, neyime düğün!
Sanki herkes bana el, anneciğim.
Sen idin servetim, sen idin tacım.
Sen gittin gideli dinmedi acım.
Ah bir bilsen, sana nasıl muhtacım;
Kimlere bağlarım bel, anneciğim?
Bulutlar yaş dökse, yas tutsa sema,
Hiçbir tabip merhem olmaz yarama.
Her gece bir defa gir de rüyama;
Akan gözyaşımı sil, anneciğim!
Fikret'im büründüm sabır postuna.
Rahman'ın rahmeti olsun üstüne.
Cennetinde komşu etsin Dost'una.
Güller arasında gül, anneciğim…
NOT:Yaşayan annelerimize Allah'tan sağlık, mutluluk ve hayırlı ömürler, vefat edenlere de gani gani rahmetler dilerim…
