ÖLMEZ

20.04.2024 00:00

İnsanlar var olduğundan beri yeryüzünde değişik bölgelerde yaşayarak toplumlar meydana
getirmişlerdir.
Bu toplumlar farklı karakterlerde olup, farklı karakterler geliştirdiklerinden
birbirlerinden ayrı özellik göstermiş ve bunların her birini de kabile, oba, oymak, soy, ırk gibi
adlandırmışız.
Elbette insanlar, bir bahçedeki farklı renk çiçekler gibi farklı görünse de
temelde biyolojik eşitlikleri vardır. İşte biz de, Oğuz Bozok Bayat kolundan gelmiş olan
Dulkadiroğlu Beyliği kurucusu Karaca Bey'den soy alıp çoğalmışız.
Anadolu coğrafyasında Türk beyliklerinin varlığı dönemlerinde güce dayalı bir anlayış olduğu
için fetihlerle geçmiş o yıllar. Zaten Osmanlı anlayışı tüm Türk beyliklerine son vererek
kendisine bağlamıştır.
Dulkadiroğlu beyliği Maraş-Elbistan merkezli olmasına rağmen o
haraketli dönemlerde göç ve sürgün kaynaklı yer değiştirmeler olmuştur. Karaca Bey
soyundan bir oba Kayseri'den Yozgat Akdağmaden'e, sonra Çorum Boğazkale'ye ve her
kondukları yerde obalar bırakarak Aksaray'a gelmişler. Benim birinci kuşak dedelerim
Aksaray'da kalarak buradan çoğalmışlar. Bu oba soyadı kanun çıkıncaya kadar
Karacabey'den dolayı Karacaoğulları adı ile bilinirmiş. Soyad alma aşamasında yeni bir isim
alma telkini ile sanırım "Ölmez" soyadı alınmış ve sonra tekrar değiştirilerek "Arıbaş" olarak
günümüze kadar gelmiştir.
Ölmek, yok olmak anlamında algılandığı için kudretli soyun yok olmayacağı anlayışıyla veya
gerçekte ölümün anlamını tarif edercesine "Ölmez" denmiş.
Yeryüzündeki canlı yaşam
kurgusu doğmak ve ölmek gerçeği üzerine kurulmuş olduğundan zaman içerisinde birçok
akrabamız, dedelerimiz, babam, ağabeyim ve ablam ayrılarak ilahi aleme gitmişlerdir.
Toplum; ağabeyim Şevki Arıbaş'a 19 Nisan'da, babam Enver Arıbaş'a 20 Ağustos'ta, ablam
Yıldız Arıbaş'a 31 Temmuz'da öldü diyor. Ama onlar diğer tüm insanlar gibi gerçekte
ölmediler, ruhları başka bir boyutta yaşamlarına devam etmektedir.
Yakınlarımızla yaşamaya alışmış olduğumuzdan dolayı onlar gittiklerinde yoğun duygu seli ile
üzüntü duyuyoruz. Hatta eski dönemlerimizde şaman kültürü ile sesli ağıtlar yakılarak,
söylenerek törenler yapılıyordu.
Halen ülkemizde o anı yaşayanlara akraba ve dostları
taziyeye gelerek normale dönmelerine destek olmaktadır. Böylesine ağıt ortamında belki en
çok etkilenen de çocuklardır. En yakını bir anda kendisinden ayrılmış ve bir daha onu
göremeyecek olduğu gerçeği ile nedensel mantıksal bir bağlantılar kuramadığından dolayı
ölüm çocuklar için travmadır.
İnsan; aramızdan ayrılırken cismi elbette burada kalmakta, bu cisim inanç veya geleneklere
göre yıkanması, kefenlenmesi, cenaze namazı ve defnedilmesi ile ilgili belediyelerimizin
gerçekten çok önemli hizmetleri olduğunu biliyoruz. Belediye ile iletişime geçildiğinde bu
işlemleri yapmaya mecali olmayan insanların yerine sorunsuz bir şekilde yapmakta, taziye
çadırları dahi vermektedirler. Ben bu kutlu göreve ilave olarak, çocuklu ailelere çocuklar için
psikolojik destek sağlayacak sistemleri düşünmelerini öneriyorum.
Yaşam dediğimiz zaman içerisinde yaşanılan olumlu ya da olumsuz her şey sanal
olduğundan belli bir süre sonra geçecektir, fazla üzülmeyiniz veya fazla sevinmeyiniz. Gerçek
olan tek şey doğmak ve ölmektir. Ona da fazla üzülmeyiniz veya fazla sevinmeyiniz.
Unutmayalım ki; hepimiz bu dünyanın vatandaşı ve bir ağacın meyveleri, bir dalın
yapraklarıyız.

Sevgiyle kalın…

Neyyir ARIBAŞ / diğer yazıları

•ÖLMEZ 20 00:00:00.04.2024
•KADINLAR 09 00:00:00.03.2024

Yorumlar

Selam emioglu bildiğim kadarıyla ibalı dedeye vermisler ölmez soyadini oda savaşta esir düşmüş öldü diye duymuşlar saneler sonra çıkmış gelmiş bu nedenle ölmez soyadını almış diye duydum kaynak durmuş ölmez hacı karacalar Arıbaş ölmez karaca diye üçe soyismi almış selamlar sevgiler