YENİ YIL,HÜZÜN YILI OLMASIN !

Tülin ONAR

Senenin son ayına gelmesiyle içime yine bir burukluk çökmeye başladı. Aslında çok severim aralık ayını. Doğduğum aydır. 29 Aralık'ta soğuk, karlı bir zemheri gecesi sabaha karşı doğmuşum. Yeni yıl çocuğuyum. Bu sebepten mi bilmem? Seviyorum yeni yılları.

Süslü çam ağaçlarını, ışıl ışıl olmuş mekânları… Yeni yaşımla gelen hediyeler, kutlamalar, şımartılmalar vs. vs. mutlu eder beni. Hoş, kimi etmez ki!

Kar ve soğuğu ise hiç sevmem. Sokaklarda zor şartlarda çalışanları ve sokak hayvanlarını düşünürüm. Sıcak bir kuytu buldu mu gariplerim, bizler evimizde sıcak yatağımızda yatarken karanlık ve soğukta dışarıda çalışanlar içimi yakar. Kar taneleri çoğunlukla kor olur yüreğimde. Kar topu oynayıp mutlu olanlardan da değilim artık.

Uzun zamandır neye, kime dayanılarak düzeltilmeyen saat uygulaması yüzünden psikolojimiz çoğumuzun bozuldu. Çok mu zor eskisi gibi yaz ve kış saat uygulamasına geçilmesi? Kim? Ne zaman? Düzeltecek bu yanlışı, vekiller ne işe yarıyor bilmiyorum artık…! Sorular… Sorular…

Zamanla sevmemeye başladım gelen her yılı. Benden sevdiklerimi tek tek almaya başladı. Her gelen yılın aslında mutluluk değil de hüzün olduğunu öğrendim.

Devlet baba bile, yeni yılın ilk günü gelecek olan zamları sıralayıp suratımıza okkalı bir şamar gibi vuruyor! Dünyanın başka hangi ülkelerinde var bilmiyorum ama inanın ben sevinemiyorum artık! Ehliyete zam, pasaporta zam, yurt dışı harcına zam, elektriğe, doğalgaza, benzine, trafik cezalarına vs. vs. zam… Bir tek insana, insanca yaşama zam yapılmıyor ülkemizde! Böyle olunca vatandaş da devlet babadan vergi kaçırıyor!

Çoğu mağaza kredi kartı makinesini kullanmıyor. IBAN hesabına para atmamızı istiyor, açıklama yazdırmıyor ya da ayrı ayrı bayan hesaplarına para attırıyorlar. Kısacası ne baba evladını düşünüyor, ne de evlat babayı! İlla ki bu zamlar yapılacak diyorsunuz. Peki niye 1 Ocak'ta yapılıyor? Yapın 1 Şubat'ta ya da senenin ortasında. Allah'ın günü mü, yılı mı bitti sanki! Millet de dolu dolu 31 Aralık'ta yiyip içip eğlensin, yarını düşünmeden. Çıkmayacak biletleri alıp hayaller kursunlar. Hayallerimizi bile çaldılar gerçi! Piyango biletlerindeki şaibeler yüzünden bilet de almıyorum artık… İnançlarımı da bitirdiler.

Bu sebeple birçok insanı da sevemez oldum ya! Oysa ne çok severdim piyango bileti almayı… Bana çıkacak ümidiyle başlardım, yapacaklarımı sıralamaya. Zevk alırdım, mutlu olurdum. Okuyup üflerdim bile biletlerimi. Özenle saklardım yılbaşı gecesine kadar. Son rakamlarını da özenle uğurlu rakamlarıma göre seçerdim. 1 Ocak sabahı ilk işim soğuğa, kara, kışa aldırmadan bayiden gazete alıp gazetede ki piyango sonuçlarını sayfalarca tek tek okumak olurdu. Sonraki yıllarda yerini teknoloji aldı, telefona bileti yazıp öğrenirdim sonuçları.

Senede bir gün tüm dünya ülkeleriyle birlikte huzur ve mutluluk için dolu dolu eğlenmeye kalksak ne olurdu sanki? Ama yok, olmaz! Yeni yılı kutlamak için süslediğimiz çam ağaçlarına bile olay yaratan kesim var artık! Hindi katliamı var, hayvan katliamı var… Kısacası var oğlu var! Ne oluyor sanki hindi yiyince? Sevmiyorum, yemiyorum da. Açıkçası da çok üzülüyorum bu saçma geleneğe.

Eskiden cehaletimden yedim, yaptım da; ama şimdi saçma buluyorum! Sokaklarda, meydanlarda eğlenmeye de korkar oldum! Sokaklar serserilerin yuvası, yurdu oldu. Birçoğu sahip olamadıkları mutluluğu kıskanıyor, yanındaki arkadaşını kıskanıyor, giydiğin elbiseyi kıskanıyor; hatta yüzündeki gülüşünü kıskanıp seni darp edip öldürebiliyor bir bahane ile! Ne günlere kaldık Rabbim ya?

İnsanlarda kalite kalmayınca televizyon programlarında da kalite kalmadı. İzleyeyim deseniz çoğu saçma sapan programlar yapıyor. Eğlence mekânlarına gideyim deseniz afaki fiyatlar ile sizi karşılarlar. Kalitelerine bakmadan kendilerini Kaf Dağı'nda görüp fahiş fiyatları isterler de isterler. Sahte alkol ise başlı başına bir dert. Lüks mekânı da satıyor, vasat mekânı da… Kime nasıl güveneceğiz bilmiyorum! Gıda zehirlenmeleri ise o da ayrı bir dert, bela oldu başımıza! Yemek yemeye korkar olduk dışarıda. Denetlemeler ve kanunlar yetersiz olunca, hoş, olacağı bu!

Böyle olunca yeni yılı ya evimde geçiriyorum ailemle ya da yurt dışında. Ülkemizden hem daha ucuz hem de eğlenceli çünkü. Nasılsa bütün yıl boyunca zamlarla, vergilerle, insanlarla, sorunlarla savaşacağım. Senede bir gün, ya bir gün, her şeyi unutmak, bir kenara bırakmak, mutlu olmak lüks oldu ülkemizde.

Daha şimdiden milletin dilinde yeni yılla birlikte gelecek olan zamlar konuşuluyor. Çocukluğumdan beri zam, zam, zamlar, zamcıklar… Yeter ama ya! Büyüdüm, hâlâ zamlar… Yaşlanıyorum, ölüp gideceğim, hâlâ zamları konuşuyoruz. Sanırım ben göremeyeceğim bu gidişle zamsız, bolluklu bereketli güzel günleri. İyi ki zamanında paramı sıkı tutup evimi, barkımı almışım. Hoş, bu saatten sonra çok zor! Ev bark almak! Allah gençlere yardım etsin bu konuda!

Bugün oto bayilerini gezdim. Araç satışlarını durdurmuşlar, şok oldum. Bir hafta boyunca hiçbir büyük ana bayilerinde araba satışı yapılamayacağını söylediler. Bu demek oluyor ki şimdiden fiyatlara fiyat ekleyecekler. Zaten dünyanın en pahalı araçlarını afaki fiyatlara alıyoruz, yetmezmiş gibi daha da zam yapacaklar. Yavru vatanda bile Avrupa gibi ucuzken araçlar, bizde verginin de vergisini ödediğimiz fiyatlarla satılıyor. Verdiğim fahiş paraları helal ediyor musun diye sorarsanız ETMİYORUM! Hem de hiç!

Her gelen yılın hayallerinizi yıkmasına müsaade etmeyin. İmkânınız doğrultusunda her günümüzü son günümüzmüş gibi yaşamaya bakıp mutlu olmaya bakalım. Bir gün gelecek nasılsa yapamayacağız!

Yeni yılın mutluluklar getirip hayallerimizi gerçekleştirmesi dileğimle…